Een bron van verwondering en ontroering

Stem en gezang zijn voor mij al vanaf dat ik mij kan herinneren een bron van verwondering en ontroering. Als kind was ik helemaal geboeid als ik in een cowboyfilm indianen hoorde zingen. Ik verlangde ernaar, maar wist niet hoe en wat. ‘Oerzang’ heb ik het later genoemd, maar als kind wist ik alleen maar dat het me een gevoel van herkenning gaf. Ik zong veel in koren en nam ook zangles, maar mijn eigenlijke geraaktheid lag ergens anders.

Eerst ging ik geschiedenis studeren en enkele jaren psychologie. Ik had toen helemaal niet het idee iets met mijn oude stemliefde te gaan doen. Politiek en maatschappij, daar hoopte ik mijn weg in te gaan vinden. Ik ben afgestudeerd historicus en later ook gepromoveerd op een onderzoek naar geschiedenis van de psychologie. Zang en drama leefden als hobby voort: ik regisseerde, volgde workshops, en was tijdelijk docent drama, maar ben daar niet in door gegaan. Omdat ik stotterde was ik best een verlegen jongen, wist eigenlijk niet zo goed hoe ik de wereld in moest.

Interviews

Lees hier het interview Uitvinder van een tussentaal.
Lees hier het interview Je stem als healinginstrument.
Lees hier het interview Onkruid.

De Grotowski-methode

Op gebied van stem vormde de Grotowski-methode, een acteurstraining waarin fysieke, primitieve expressie centraal staat, een keerpunt. Daarna ging ik mij steeds meer voor persoonlijke groei interesseren en besloot een opleiding tot hypnotherapeut te gaan doen, later aangevuld met NLP en trainingen in Gestalt en lichaamswerk. In die tijd merkte ik hoeveel vrijer ik werd, hoeveel meer er in mij leefde, en als bijkomende verassing, hoeveel minder ik erdoor stotterde. Steeds duidelijker wist ik dat ik hier iets mee wilde: stem, beweging, het bewuste en het onbewuste dichter bij elkaar brengen. Of zoals ik het nu zou zeggen: je persoonlijkheid meer met je ziel in overeenstemming brengen.

Hoe ben ik begonnen?

In de late jaren ’90 begon ik workshops te geven, de eerste aan de opleiding hypnotherapie die ik volgde, toen ook aan andere groepen. Daaruit is stemexpressie voortgekomen, al doende werkend met de mensen die wilde komen. De verschillende stromen uit mijn leven kwamen samen. Het creatieve: stem en gezang. De persoonlijke groei, op ontdekkingsreis in de innerlijke wereld. En het spirituele, een groter perspectief dat open lijkt te gaan als we klinken: vanuit je essentie klinken, voor de aarde, voor het leven, voor het onzegbare, een soort eerbied.

Hoewel mijn leven een andere kant op is gegaan, zijn ook mijn oorspronkelijke studies geschiedenis en psychologie mij blijven inspireren, vooral hoe in verschillende tijden en culturen naar de mens gekeken is. Zo kwam ik ook de levenskunst uit de Renaissance tegen, met een menskunde van hoofd, hart en buik. Het werd een inspiratiebron voor mijn werk en leven. In 2011 ben ik gepromoveerd op onderzoek naar de overgang van de traditionele menskunde naar de westerse psychologie. Zie mijn boek De onttovering van de waanzin (2013). Inmiddels heb ik ook een boek geschreven over de methoden en achtergronden van stemexpressie: Oerzang (2019, 2e druk 2021).

Op deze foto’s ben ik met wolven. Ik heb nu een paar keer wolven ontmoet, in wolvenparken in België en Duitsland. Wat een prachtige dieren! Edel, sierlijk, sterk en speels. Ze kijken je diep in je ogen, of ze je hele verhalen vertellen. Een paar jaar geleden was ik bij een groep wolven en die begon te huilen. Zo mooi. Alsof ik getuige was bij een oeroud tempelritueel. Stemexpressie. En nu ook echt met ze stoeien, ontroerend en om nooit meer te vergeten.